1. Home
2. Nieuws
3. Open brief

Open brief aan leerkrachten en directies

02/06/2024 - 15:00

OPROEP TOT BEGRIP EN FLEXIBILITEIT VOOR KINDEREN VAN GESCHEIDEN OUDERS BIJ OUDERCONTACTEN EN PROCLAMATIES

Beste leerkracht,

Beste directie,

Het is een drukke periode, zo aan het einde van het schooljaar. De laatste loodjes. Voor iedereen. Ook in mijn praktijk hoor ik hoe de stress toeneemt. Toetsen, punten, schoolfeesten, speciale dagen. Bij gescheiden ouders en hun kinderen draait een deel van die spanning ook rond iets erg concreets, nl. de aankomende momenten, zoals oudercontacten en proclamaties, waarop ze samen op school verwacht worden.

In de meeste scholen is de verwachting erg duidelijk. De leerkracht organiseert één oudercontact per kind, één moment waarop beide ouders moeten aanwezig zijn, ook wanneer ze gescheiden zijn. Elke leerkracht doet dit met de beste bedoelingen. En in het belang van het kind. Zodat een kind er met beide ouders kan zijn. Zodat beide ouders op hetzelfde moment dezelfde boodschap krijgen. Zodat de neutraliteit bewaard kan worden en ouders goed beseffen: de school is een plek waar geen kant gekozen wordt. Mooie intenties. Terecht ook!

Hetzelfde geldt voor proclamaties. Elk kind mag 2 personen uitnodigen. Broers en zussen mogen eventueel ook mee. Maar enkel 2 ouders.

Ik wil iets met je delen. Iets wat ik jaarlijks hoor van gescheiden ouders en hun kinderen. In een aantal situaties gaan jouw goede bedoelingen verloren. Soms is de verwachting dat ouders samen op een oudercontact of proclamatie komen voor de kinderen èn voor ouders een grote bron van stress en spanning.

In die gevallen vraag ik jou, beste leerkracht, om begrip, mildheid en flexibiliteit.

Hoe herken je deze bijzondere situaties? Ik hoor het je denken. Wel, hier zijn een aantal voorbeelden, die bij jou vast een alarmbelletje doen afgaan:

• Kinderen wisselen wekelijks van huis, beide thuissituaties zijn zo verschillend, dat kinderen ook van persoonlijkheid lijken te wisselen.
• Ouders kunnen geen gezamenlijke afspraken maken, ze missen betalingen, brieven blijven rondslingeren, informatie komt niet terecht.
• Kinderen voelen zich onrustig bij gezamenlijke activiteiten of bij speciale dagen, ze worden heen en weer getrokken tussen ouders.
• Je krijgt klachten over huiswerk of je moet moeilijke gesprekken voeren over toetsen en rapporten.
• Soms hoor of zie je één van de ouders niet. De afwezigheid. De leegte. De oorverdovende stilte aan die ene kant.

Ik vertel jou graag hoe deze afspraken ècht verlopen, met twee voorbeelden uit mijn praktijk.

De ouders van Stan komen samen naar het oudercontact, zoals verwacht wordt van hen. Ze willen allebei goed doen voor hun zoon. Dagenlang is de spanning thuis te snijden, ook voor Stan. De rit naar school is ongemakkelijk, bij aankomst is de sfeer gespannen, het wachten op hun beurt is lastig. Stan gaat niet met zijn vriendjes spelen. Hij durft zijn ouders niet alleen te laten. Wat als ze dan ruzie maken? Tijdens het gesprek met de leerkracht zijn er subtiele verwijten, strenge blikken, gespannen lichamen, ogen die staren, niemand komt echt tot een gesprek. Of het blijft ijzig stil. Stan ziet de blikken, herkent de stiltes. Soms komt er ruzie, dan voelt Stan zich schuldig en beschaamd.

Emma krijgt van de leerkracht een uitnodiging voor haar proclamatie. Ze mag de 2 namen doorgeven van haar ouders, voor wie een plek voorzien wordt bij de ceremonie. Eventueel mogen ook een broer en zus meekomen. Emma blokkeert. Hoe moet ze dat aanpakken? Wat met haar plusouders? Moet zij kiezen voor mama en haar partner? Of voor papa en zijn partner? Moet ze haar ouders allebei vragen hun partner thuis te laten en samen te komen? Dat lukt nooit!

Niet alle gescheiden ouders hebben het zo moeilijk, gelukkig. Voor Stan en Emma echter, zou een flexibele aanpak een wereld van verschil maken. Aparte oudercontacten, waardoor ouders kunnen ontspannen en er 2 constructieve gesprekken ontstaan, waarin ouders kunnen écht luisteren naar wat de leerkracht te zeggen heeft. Ruimte op een viering voor de 2 gezinnen waar een kind in opgroeit. Zodat beide ouders en hun partners trots kunnen zijn op de prestaties van een kind. En Stan en Emma? Die kunnen genieten van de positieve aandacht van hun ouders en hun leerkracht, iets wat ze zo hard verdienen.

Beste leerkracht, ik vraag jou om voor kinderen als Stan en Emma een deel van de stress op te vangen door een uitzondering te maken, zelfs en zeker in deze drukke eindperiode. Organiseer als het wenselijk is voor hen aparte oudercontacten. Stel kinderen niet voor de onmogelijke keuze over wie ze moeten vragen op belangrijke momenten.

Deze flexibiliteit is niet nodig voor alle gescheiden ouders, maar wel voor diegene waarbij het echt moeizaam loopt. In het belang van het kind.

Ik dank je, in naam van Stan en Emma. En van hun ouders.

Vanessa Maes

Klinisch psycholoog en psychotherapeut met een missie voor gepaste hulp bij ouderschap na scheiding.

Auteur van ‘De helft van mij’, een boek voor de gescheiden ouder en zijn/haar netwerk.

Bezieler van de Ouderschap Na Scheiding Academie met een online community die gescheiden ouders versterkt en verbindt met elkaar.

www.ouderschapnascheiding.be

www.vanessamaes.be